สาวจูนขายหมูทอดน้ำปลาในตลาด และเช้าที่เปลี่ยนชีวิตธรรมดาให้มีเลขติดหัวใจ
เช้าวันที่อากาศอบอ้าวเล็กน้อยในตลาดชุมชนแห่งหนึ่ง จูนกำลังยืนทอดหมูน้ำปลาร้อน ๆ อยู่หลังเตาถ่าน กลิ่นหอมแบบเค็มหวานลอยออกไปถึงหน้าทางเดินจนคนที่เดินผ่านต้องมองกลับมาอีกรอบ จูนเล่าว่าเช้าวันนั้นทุกอย่างดูปกติดี ไม่มีสัญญาณอะไรเป็นพิเศษ แต่กลับกลายเป็นวันที่เธอจำได้ชัดที่สุดในรอบหลายเดือน
เสียงน้ำมันเดือดดังเป็นจังหวะเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกบางอย่างกลับไม่เหมือนเดิม มันเริ่มตอนที่เห็นร่างของ “ป้าแจ่ม” เดินถือถุงผ้าเข้ามาที่ร้าน ป้าแจ่มคือหนึ่งในลูกค้าประจำที่มาซื้อตั้งแต่จูนเริ่มขายใหม่ ๆ เป็นคนคุยง่าย อารมณ์ดี และมักเล่าเรื่องรอบตัวให้ฟังเสมอ
วันนั้นป้าแจ่มมาท่าทีสดใสกว่าปกติ ยืนรอหมูทอดด้วยท่าทางเหมือนมีอะไรอยู่ในใจ จูนสังเกตจากรอยยิ้มของป้าแล้วก็แอบคิดในใจว่า “ป้าต้องได้เรื่องดี ๆ มาแน่เลย” แต่ไม่คิดว่าคำเล่านั้น จะเป็นจุดเริ่มต้นของโชคที่ตามมาแบบไม่ทันเตรียมตัว
ป้าแจ่มเปิดใจเล่าเรื่องที่ดิน พร้อมเอ่ยชื่อซินแสฮวดแบบไม่ตั้งใจ
ตอนที่จูนกำลังพลิกหมูในกระทะ ป้าแจ่มก็เริ่มเล่าเรื่องที่ค้างคาอยู่ในใจทันที
“หนูจูนเอ๊ย ป้าพึ่งขายที่ดินผืนเล็ก ๆ ได้แล้วนะ คิดว่าไม่ออกสักที สุดท้ายก็ไปได้แบบสบายใจเลย”
จูนฟังไป จัดของไป แต่พอป้าเอ่ยชื่อ “ซินแสฮวด” เธอถึงกับหันไปมองทันที เพราะเธอเคยได้ยินชื่อซินแสคนนี้จากหลายบ้านในละแวกตลาด บางคนบอกว่าท่านดูฤกษ์ดี บางคนบอกว่าดูทิศทำบ้านแล้วทุกอย่างไหลลื่นขึ้น
ป้าแจ่มเล่าต่อด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
“ดีนะที่วันก่อนซินแสฮวดแวะมาดูให้ บอกให้รอวันลงท้ายด้วยเลขสาม แล้วให้ไปคุยตอนสาย ๆ หน่อย เขาว่าเรื่องมันจะเดินง่ายขึ้น”
ตอนนั้นจูนยังฟังไปเรื่อย ๆ แบบไม่ได้คิดว่าเกี่ยวอะไรกับตัวเอง แต่ทันทีที่ป้าเล่าถึงราคาที่ดิน เธอกลับจำเลขแบบไม่ตั้งใจ
“เขาให้มาเจ็ดแสนสามหมื่นนะหนูจูน ป้าก็เลยตกลงไปเลย พอดีกับที่คิดไว้เป๊ะ ๆ”
คำว่า “เจ็ดแสนสามหมื่น” มันเหมือนลอยชัดขึ้นกว่าคำอื่นในบทสนทนา จูนบอกว่า ตอนนั้นยังไม่คิดถึงหวยเลย แต่รู้สึกได้ว่าตัวเลขมันติดอยู่ในหัวแบบประหลาด
สาวขายหมูทอดถูกหวย จูนลองจดเลขไว้เงียบ ๆ แม้ไม่แน่ใจว่าตีความถูกหรือไม่
หลังป้ากลับไป จูนยืนล้างกระทะแล้วพึมพำกับตัวเองเบา ๆ
“ทำไมเลขสามมันวนกลับมาอีกนะ…”
ทั้งวันนั้นเธอรู้สึกเหมือนตัวเลขบางตัวเดินตามหลังอยู่ จนสุดท้ายต้องหยิบกระดาษเล็ก ๆ มาจดไว้
73
703
730
เธอไม่แน่ใจเลยว่าคิดมากไปเองหรือไม่ แต่ก็จดไว้ เพราะมันติดอยู่ในใจจริง ๆ
สาวขายหมูทอดถูกหวย วันหวยออกที่ทำให้จูนชะงักมือกลางกระทะ
พอถึงวันที่ผลสลากออก จูนกำลังทอดหมูล็อตใหม่อยู่พอดี มีลูกค้าคนหนึ่งบอกว่า “ออกแล้วนะ” เธอเลยเอามือเช็ดเหงื่อแล้วเปิดดูผลแบบไม่คาดหวังอะไรเลย
เลขท้ายสองตัวออก 73
จูนเล่าว่าตัวเองยืนค้างไปเกือบนาที กระชอนในมือยังค้างอยู่เหนือกระทะ น้ำมันเดือดอยู่ข้างล่างแต่เหมือนเสียงมันหายไปชั่วขณะ
“มันตรงแบบชัดมากค่ะ เหมือนป้าแจ่มพูดให้ฟังเมื่อเช้า ๆ อยู่เลย หนูยังไม่รู้ว่ามันเป็นความบังเอิญหรือจังหวะ แต่ตอนนั้นขนลุกจริง ๆ”
ป้าแจ่มแวะมาอีกครั้ง พร้อมคำพูดที่ทำให้จูนยิ้มกว้างกว่าเดิม
สองวันถัดมา ป้าแจ่มเดินมาซื้อหมูเหมือนเดิม พอจูนยื่นถุงให้ ป้าก็ถาม
“หนูได้บ้างไหมล่ะ เลขที่ป้าพูดวันก่อน?”
จูนยิ้มเขิน ๆ แล้วตอบเบา ๆ
“ได้ค่ะป้า…นิดหน่อยค่ะ”
ป้าหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
“ซินแสฮวดเขาบอกเสมอว่า ถ้าวันไหนเรื่องมันไหลตามเวลา เลขมันจะตามมาด้วย แต่ป้าเองยังไม่เคยลองเหมือนหนูเลยนะ”
ก่อนเดินกลับ ป้ายังพูดทิ้งท้ายว่า
“ต่อไปถ้าเห็นเลขสามที่ไหน ลองตามดูอีกก็ได้ เผื่อยังไม่หมดดวง”
จูนเองก็ไม่ได้มั่นใจ แต่ก็บอกว่าคำพูดของป้าทำให้รู้สึกอุ่นใจแปลก ๆ
จูนทิ้งท้ายถึงคนอ่าน พร้อมชวนให้ลองตรวจผลสลากให้ชัวร์
ตอนท้ายที่นั่งพัก จูนเล่าแบบจริงใจว่า
“หนูก็ยังไม่รู้ว่ามันเป็นดวงหรือเป็นเรื่องบังเอิญ แต่บางทีเลขมันก็ไม่ใช่สิ่งที่เราตั้งใจหา มันมาเองตอนที่ชีวิตเรากำลังทำงานปกติที่สุดนี่แหละค่ะ”
ก่อนจะปิดท้ายด้วยการบอกว่า เธอชอบย้อนกลับไปดูผลอีกครั้งเสมอ เผื่อเช็กความตรง และเผื่อรอบหน้าเจอเลขอะไรในร้าน จะได้ตามไปตรวจง่าย ๆ
👉 /ตรวจผลสลาก/



