ทะเบียนรถให้ลาภ ศรัทธาของเมียกลายเป็นโชคใหญ่ของผัวคนขับรถ 6 ล้อ

แดดแรงสะท้อนบนกระจกหน้ารถ 6 ล้อที่จอดอยู่ข้างทางลูกรังในแขวงจำปาสัก ประเทศลาว
เสียงเครื่องยนต์ยังอุ่น ๆ หลังเทิดศักดิ์ ชายไทยวัย 38 ปี ขับขนดินมาหยุดพัก เขาเช็ดเหงื่อที่ซึมตามขมับ พลางหัวเราะเบา ๆ “ผมขับรถคันนี้มาตั้งแต่ยังไม่มีเมีย ไม่คิดเลยนะว่ามันจะให้โชคผมได้จริง ๆ”

เทิดศักดิ์เป็นเจ้าของรถเอง รับงานกับบริษัทก่อสร้างใหญ่ในลาว งานหนักแต่มั่นคง
ทุกเช้าเขาจะออกจากบ้านพร้อมเมีย “จันอ่อน” ที่คอยจัดข้าวกล่องกับน้ำเย็นใส่รถไว้ให้
“ชีวิตมันก็เท่านี้แหละลูก ขับรถ กินข้าวใต้ต้นไม้ แล้วกลับบ้านนอน” เขาพูดเหมือนคนที่พอใจในชีวิตเรียบง่าย

ทะเบียนรถให้ลาภ คนขับรถ 6 ล้อถูกหวย หมอธรรมชรา กับคำทักที่ทำให้ใจสั่น

วันหนึ่งหลังเลิกงาน เทิดศักดิ์แวะกินข้าวแกงที่ตลาดเล็ก ๆ ข้างไซต์งาน
ระหว่างนั่งกิน เขาเห็นชายชราในชุดผ้าขาวเดินถือไม้เท้า ผ่านมาพร้อมเสียงชาวบ้านเรียก “หมอธรรมพ่อใหญ่”
ชายชราหยุดมองทะเบียนรถของเทิดศักดิ์อยู่พักหนึ่ง ก่อนพูดเสียงเรียบว่า

“รถคันนี้เจ้ามีบุญกับมัน มันจะให้ลาภก่อนเข้าพรรษา อย่าล้างมันในวันพุธล่ะลูก”

เทิดศักดิ์เล่าว่าตอนนั้นขำ ๆ “ก็ไม่เชื่อหรอกครับ คิดว่าชาวบ้านเขาพูดให้กำลังใจ”
แต่คนที่หูผึ่งกลับเป็นเมีย — นางจันอ่อน หญิงไทยผิวคล้ำแดดที่อยู่ข้างเขามาตลอดสิบปี

“หมอธรรมพูดแบบนี้มันไม่ใช่เล่น ๆ นะพี่” จันอ่อนพูดขณะเก็บจาน “พรุ่งนี้ฉันจะจดเลขทะเบียนไว้ก่อนเลย เผื่อมีบุญกับเราจริง ๆ”

จากคำทักเล็ก ๆ สู่การเสี่ยงโชคของเมียใจกล้า

คืนนั้นจันอ่อนยังนั่งพนมมือเงียบ ๆ หน้ารถสามี เธอบอกในใจว่า

“ถ้ามีโชคขอให้ลูกสาวเรียนจบ ไม่มีหนี้ไม่มีภัย”

รุ่งขึ้นเธอเดินไปซื้อหวยฝั่งตลาดลาวก่อน จากนั้นส่งข้อความให้เพื่อนในไทยช่วยซื้อลอตเตอรี่เลขทะเบียนรถ 3624 อีก 5 ใบ
“ฉันจัดทั้งบานดิน ใต้ดิน ออนไลน์เลยลูก” เธอหัวเราะ “ซื้อมั่ว ๆ ไปเกือบห้าพันแน่ะ”

เทิดศักดิ์ถึงกับส่ายหัว “ผมก็บอกว่าอย่าเยอะ แต่มันดื้อสุด ๆ”

วันที่โชคหล่นจากฟ้า ทั้งบ้านเงียบงันไปครู่หนึ่ง

วันประกาศผลหวยไทย ทั้งคู่เปิดโทรศัพท์ดูในบ้านไม้หลังเล็กแถวชุมชนคนไทยในลาว
เสียงข่าวอ่านดังขึ้น “รางวัลเลขท้ายสองตัว 24”
จันอ่อนเบิกตากว้าง “พี่! มันตรงเป๊ะเลย!”

จากนั้นไม่นาน เธอเช็กหวยลาวต่อ — เลขชุดเดียวกันก็ถูกรางวัลอีก
รวมเงินรางวัลทั้งหมดกว่า ห้าแสนบาทไทย

“เราสองคนเงียบไปพักใหญ่เลยลูก เหมือนจะร้องก็ไม่ร้อง จะหัวเราะก็พูดไม่ออก” เทิดศักดิ์เล่าพร้อมยิ้มอ่อน “สุดท้ายผมกอดเมียแน่นเลย บอกว่ามันเชื่อถูกแล้ว”

จากความเชื่อสู่ศรัทธาในสิ่งที่มองไม่เห็น

หลังได้เงินมา ทั้งคู่ไม่ได้ใช้สุรุ่ยสุร่าย
“ผมเอาไปซ่อมรถก่อนเลย เพราะรถมันคือชีวิตเรา”
ส่วนจันอ่อน เอาเงินส่วนหนึ่งไปทำบุญ “หมอธรรมบอกฉันไว้ว่า เงินจากบุญต้องคืนบุญ ฉันเลยซื้อของถวายวัดในลาว”

ตอนเย็นวันนั้น ทั้งสองนั่งกินข้าวข้างรถ 6 ล้อ
แสงอาทิตย์สาดลงบนหลังคาเหล็กจนเป็นสีทองอ่อน
“บางทีโชคมันไม่ได้มาจากดวง แต่มาจากความเชื่อดี ๆ ที่เรามีต่อกัน” จันอ่อนพูดพลางยื่นแกงให้สามี

คนหาเช้ากินค่ำที่ยังยิ้มได้ เพราะศรัทธาไม่เคยหาย

ปัจจุบันเทิดศักดิ์ยังคงขับรถ 6 ล้อคันเดิม
“ผมไม่รวยขึ้นหรอก แต่รู้สึกอุ่นในใจ ทุกครั้งที่เห็นเลขทะเบียน มันเหมือนมีใครคอยดูอยู่”
เพื่อนร่วมคิวรถบางคนยังแซว “พี่เทิด เอาเลขงวดต่อไปบ้างดิ!”
เขาหัวเราะ “ไม่ได้ของผมแล้ว ของคนอื่นบ้างละ”

บรรยากาศรอบ ๆ รถคันเดิมเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของเพื่อนคนงาน
ความสุขเล็ก ๆ ของคนขยันที่เชื่อในสิ่งดี ๆ มันอาจไม่ดัง แต่ซื่อ ๆ และอบอุ่นที่สุด

หลังจากนี้หลายคนในพื้นที่ก็แวะเข้าไป ตรวจผลสลาก
เพื่อตามความหวังของงวดต่อไป