ไม้ปริศนาลอยมาตามสายน้ำ วันฝนหลากหาดใหญ่ ชาวบ้านเชื่อคือ ‘ไม้เซียมซีศักดิ์สิทธิ์’ เล็งเลขท้าย 2 ตัวงวดหน้า 38–83

กลางค่ำคืนวันอังคารราวสี่ทุ่มครึ่ง ขณะที่สายฝนยังคงกระทบหลังคาเป็นระยะ เสียงลมพัดลากสายไฟเบา ๆ เหมือนจะเตือนให้รีบเก็บของขึ้นที่สูง น้ำจากคลองอู่ตะเภาที่ล้นตลิ่งได้เริ่มไหลบ่าตามร่องถนนในเขตตัวเมืองหาดใหญ่

ชาวบ้านหลายหลังคาเรือนช่วยกันวุ่นวาย ทั้งอุดประตู เคลื่อนรถ ยกเครื่องใช้ไฟฟ้าหนีระดับน้ำ แต่ในความชุลมุนเหล่านั้น กลับมีสิ่งหนึ่งผุดขึ้นมาให้คนในพื้นที่พูดถึงข้ามคืน

และสิ่งนั้นคือ “แท่งไม้สีแดงอมทองลอยมาติดหน้าบ้าน”

เหตุเกิดบริเวณซอยหลังตลาดกิมหยง ฝั่งที่ติดคลอง ลุงประวิทย์ อายุราวหกสิบกว่า ตัวอบอุ่น ใส่เสื้อยืดสีซีดจากการทำงาน เป็นคนแรกที่เห็นไม้ดังกล่าว เขาเล่าว่าในตอนแรกคิดว่าเป็นเศษไม้หรือขาเฟอร์นิเจอร์ที่ถูกพัดหลุดจากร้านใกล้ ๆ แต่เมื่อแสงไฟจากเสาไฟส่องกระทบผิวน้ำ พื้นผิวของไม้กลับสะท้อนแสงวาบออกมาคล้ายทองซีด ๆ ลอกหลุดเป็นเส้นแปลกตา

ไม้เซียมซีให้หวย ผมจำได้ว่าลุงพูดช้า ๆ ราวกลับไปนึกถึงคืนนั้นอีกครั้ง

“ตอนหยิบขึ้นมานะ มือมันสั่นเฉยเลย เหมือนจับของที่มีเรื่องราว ไม่ใช่เศษไม้ทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ”

เขายกไม้ขึ้นจากน้ำอย่างระมัดระวัง น้ำหยดลงบนพื้นเสียงเบา แต่ตอนนี้เสียงหายใจของคนที่ยืนล้อมอยู่รอบ ๆ กลับดังชัดกว่า เส้นสีทองบนแท่งไม้ค่อย ๆ ปรากฏชัดขึ้นทีละขีดเหมือนตัวเลขกำลังโผล่จากความมืด ทั้งลุงทั้งคนดูอยู่ 5–6 คนเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนมีหญิงวัยกลางคนพูดขึ้นว่า

“มันเหมือนไม้เซียมซีเลยนะ สีแดงกับทองแบบนี้”

นาทีนั้นเอง ความสนใจในไม้แท่งนี้เริ่มพุ่งขึ้นอย่างประหลาด ชาวบ้านอีกสามสี่คนเดินมาดูใกล้ ๆ และนั่นคือจุดเริ่มต้นของเรื่องเล่าที่กำลังแพร่กระจายไปทั้งหาดใหญ่

ลักษณะของไม้สีแดงทองจางลอกเหมือนไม้เซียมซีเก่า

ความยาวของไม้ประมาณหนึ่งคืบใหญ่ ทรงเรียวปลายมน ไม่ใช่ท่อนไม้ขรุขระเหมือนที่พัดตามคลองทั่วไป ผิวบางช่วงยังเห็นร่องรอยสีแดงเข้มเหมือนผ่านพิธีกรรมอะไรบางอย่าง ส่วนลายทองที่ลอกอยู่แบบไม่เป็นระเบียบ เมื่อมองในมุมเฉียง และภายใต้แสงจากไฟถนน จะคล้ายตัวเลขสองหลักปรากฏอยู่

บางคนเห็นเป็น เลข 3 8
บางคนกลับบอกว่า มันคือ 8 3

ตอนยืนอยู่ตรงนั้น ผมมองเองก็เหมือนเห็นทั้งสองแบบ ขยับมุมหัวนิดเดียว เลขมันเหมือนสลับกันเองราวกับเล่นแสงสะท้อน หรืออาจเป็นเพราะสายตาเราล้าเพราะเฝ้าน้ำทั้งวัน ไม่มีใครบอกได้ชัด แต่ประหลาดที่พวกเราหลายคนเห็น “ตัวเลขคล้ายกัน”

มันทำให้ผมนึกแปลกใจอยู่เงียบ ๆ ว่า ความเชื่อของคนบางครั้งเหมือนน้ำที่พัดแรง พอมันท่วมใจแล้ว เราก็พร้อมจะเห็นสิ่งที่อยากเห็นเสมอ

ศาลเจ้าดังในพื้นที่ถูกพูดถึงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

แม้ยังไม่มีใครยืนยัน แต่ชื่อศาลเจ้าหาดใหญ่ในถูกเอ่ยถึงแทบทุกคนที่เห็นไม้ เพราะสไตล์ของสีแดงและทองนั้นชวนให้นึกถึงไม้เซียมซีในศาลเก่าแก่หลายแห่งในภาคใต้ มีชาวบ้านรายหนึ่งเล่าว่า เธอเคยเห็นไม้เซียมซีสีลักษณะใกล้เคียงกันในงานเทศกาลเจ และกล่าวเบา ๆ ว่า

“ถ้าเป็นของที่ศาลจริง มันต้องไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่ ๆ น้ำไม่ใช่จะพัดอะไรมาถึงหน้าบ้านใครก็ได้”

แต่ผู้ดูแลศาลเจ้าที่มีคนส่งภาพไปสอบถาม ยังไม่ให้ความเห็นชัดเจน ท่านเพียงบอกว่าจะตรวจสอบความเป็นไปได้ในภายหลัง ทำให้เรื่องนี้ยังคลุมเครือเหมือนหมอกที่ลอยเหนือผิวน้ำในคืนฝนหนัก

ความไม่แน่ชัดนี่เอง กลับกลายเป็นเชื้อไฟให้ชาวบ้านยิ่งอยากรู้มากขึ้นอีก คนเริ่มแห่มาดูไม้แท่งนี้ด้วยสายตาตั้งคำถาม ทั้งอยากเชื่อ อยากพิสูจน์ หรืออาจเพียงอยากเห็นของจริงด้วยตา

ไม้เซียมซีให้หวย เลข 38–83 ถูกพูดถึงแบบไม่ได้นัดหมาย

ไม่ถึงชั่วโมงหลังข่าวลือเริ่มแพร่ คนเริ่มแอบถ่ายรูปแท่งไม้ด้วยโทรศัพท์ เปิดแฟลชส่องหาเลขชัด ๆ มีคนใช้ทิชชู่ค่อย ๆ ซับน้ำบนผิวหวังให้ทองปรากฏมากขึ้น และเสียงหนึ่งที่ได้ยินชัดท่ามกลางเสียงฝนคือ

“เหมือน 3 ขึ้นก่อนแฮะ แต่อีกมุมก็ 8 ล่ะ?”

เสียงถามเช่นนี้ดังหลายครั้ง แต่เหมือนทุกปากพูดอยู่แค่คู่เดิม 38 และ 83

บางคนบอกเป็นเสียงจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์
บางคนว่าจิตคนมันพา

แต่ยิ่งฟัง ก็ยิ่งรู้สึกขนลุกแบบบอกไม่ถูก เหมือนเลขกำลังเลือกคนที่จะมองเห็นมันจริง ๆ

ผมนี่ยืนมองอยู่เงียบ ๆ นานจนรู้สึกได้ว่าใจเต้นเร็วขึ้นกว่าปกติ ความรู้สึกเหมือนตอนเห็นอะไรบังเอิญแต่ดันตรงกับเลขในหัวที่คิดมาทั้งวัน มันทำให้เส้นประสาทข้างหลังคอเย็นขึ้นแปลก ๆ เหมือนของชิ้นนี้ไม่ได้ลอยมาเพราะน้ำ แต่ลอยมาเพื่อให้ใครบางคนพบมัน

บางคนเก็บภาพไว้เปิดตอนเที่ยงคืน เลขคมกว่าเดิมจริงหรือคิดไปเอง?

ที่น่าสนใจคือมีคนเลือกจะดูเลขตอนดึก คุณป้าคนหนึ่งในพื้นที่บอกว่าเธอลองเปิดภาพเวลาเที่ยงคืนพอดี แล้วเธอเห็นเลขชัดกว่าตอนถ่ายตอนฝนหนักด้วยซ้ำ เธอบอกว่ามุมเงาและแสงในภาพดูนิ่งกว่า ทำให้เส้นทองเหมือน 3 ต่อท้าย 8 อย่างชัดเจน

ผมไม่รู้ว่าเป็นเรื่องของแสง หรือเรื่องของใจที่อยากเห็น แต่ความรู้สึกตอนเธอเล่า น้ำเสียงจริงจังแบบคนที่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็น มันทำให้ผมลังเลจะปฏิเสธ

หลายครั้งเรื่องแบบนี้ไม่ได้ตัดสินกันด้วยเหตุผล แต่มันคือความรู้สึกล้วน ๆ และความรู้สึกของคนในพื้นที่ คืนนั้นมันหนาแน่นกว่าลมฝนที่เปียกผิวด้วยซ้ำ

ไม้เซียมซีให้หวย คนแห่ซื้อตาม ใจหนึ่งก็กลัวพลาด อีกใจก็เชื่อว่ามันกำลังเรียก

ร้านหวยเล็ก ๆ ใกล้ตลาดเปิดไฟยาวคืนนี้ มากกว่าทุกครั้งที่เคยเห็น คนยืนคุยกันเป็นกลุ่ม ทุกเสียงหมุนหากันตรงเลขเดิมอย่างไม่ได้นัดหมาย

38 – 83

บางคนซื้อทั้งสอง
บางคนกลับเลขสลับกัน
บางคนมั่นใจ 38 มากกว่า
แต่อีกหลายคนยืนยันหนักแน่นว่า 83 ชัดกว่าที่เห็น

ผมนั่งมองและคิดเงียบ ๆ ว่า หากของนี้มาเพราะโชคชะตาจริง งวดนี้คงเป็นการเล่นเกมกับสายตา ดูหลายครั้งอาจสลับไปมา จนกว่าจะเลือกถูกเพียงชุดเดียว

ไม้ถูกเก็บไว้ในบ้านลุงประวิทย์ รอผู้รู้ตรวจสอบ

ปัจจุบันไม้ถูกตั้งไว้บนชั้นในบ้านลุงประวิทย์ มีผ้าขาวรองเพื่อให้แห้งสนิท ไม่มีใครแตะต้องมากไปกว่าการมองและสวดขอพรเงียบ ๆ ลูกบ้านหลายคนแวะไปดูแทบทุกเย็นเหมือนเป็นกิจวัตร ราวกับไม้แท่งนี้กลายเป็นสัญลักษณ์ความหวังหลังฝนท่วมที่ทุกคนกำลังเหนื่อย

หลายอย่างยังคงเป็นเพียงความเชื่อ แต่ทุกคนที่เห็นต่างพูดคล้ายกันว่า

มันมาแปลกเกินจะเป็นแค่เศษไม้

ถ้าให้ผมสรุปเหตุการณ์ในคืนนั้น ผมคงเรียกมันว่า “ชวนคิด” มากกว่าจะตัดสินใด ๆ ชัดเจน ความรู้สึกบางอย่างคล้ายเลขลอยอยู่ในหัวไม่หาย เหมือนเสียงน้ำกระทบสังกะสีที่ยังไม่หยุดตั้งแต่คืนวันนั้น

สรุปว่า

ไม้สีแดงทองลอยมาตอนน้ำท่วมหาดใหญ่ ถูกตั้งข้อสงสัยว่าเป็นไม้เซียมซีจากศาลเจ้าดัง
หลายคนมองเห็นเลข 38–83 แล้วแต่สายตา แสง และความเชื่อ
จริงหรือบังเอิญยังไม่มีคำตอบ แต่ค่ำคืนนั้น ทำให้คนทั้งชุมชนหยุดฟังสายน้ำราวกับรอคำใบ้บางอย่างอยู่เงียบ ๆ