หวยเหลือไม่ใช่ของเสีย คำหล้าแม่ค้าสลากพิการถูกรางวัลใหญ่

ช่วงสายของวันพฤหัสฯ ตลาดนัดในอำเภอเล็ก ๆ ของจังหวัดมหาสารคามเต็มไปด้วยเสียงคนตะโกนขายของ ทั้งผัก ผลไม้ และของกินสารพัด กลิ่นข้าวแกงลอยคลุ้งปนกับกลิ่นฝุ่นจากพื้นดิน คำหล้า หญิงสาววัยยี่สิบปลาย ๆ ที่นั่งรถเข็นเก่าคู่ใจอยู่ตรงหัวมุมข้างร้านข้าวมันไก่ มือเธอสั่นเล็กน้อยขณะจัดเรียงลอตเตอรี่ที่เหลือค้างอยู่

“วันนี้ขายไม่ดีเลยพี่ เหลือสิบกว่าใบแน่ะ” เธอบ่นเบา ๆ กับเพื่อนแม่ค้าข้าง ๆ ที่ยืนขายขนมครกอยู่ถัดไป

ชีวิตของคำหล้าไม่ได้ง่ายนัก เธอพิการตั้งแต่กำเนิด เดินไม่ได้ ต้องใช้รถเข็นตลอดเวลา รายได้จากการขายสลากกินแบ่งรัฐบาลในแต่ละวันแทบไม่พอค่าเช่าห้อง แต่เธอก็ไม่เคยบ่นหรือยอมแพ้ “อย่างน้อยมันก็เป็นอาชีพสุจริต” เธอมักพูดแบบนั้นเสมอ

หญิงพิการถูกรางวัลใหญ่ เหตุบังเอิญที่เริ่มจากหญิงใจดีในตลาดนัด

เช้าวันนั้น มีหญิงวัยกลางคนแต่งตัวเรียบร้อยถือกระเป๋าหนังใบเล็ก เดินเข้ามาหยุดที่แผงของคำหล้า เธอยิ้มให้ แล้วเลือกหวยไปเพียงใบเดียว ก่อนพูดกับเสียงนุ่ม ๆ ว่า

“ถ้าเหลือเก็บไว้นะลูก ของดีมันไม่ไปไหนหรอก บางทีของที่ไม่มีคนเอา…มันอาจจะเป็นของที่ฟ้าเก็บไว้ให้เรา”

คำหล้ายังจำได้แม่น เพราะคำนั้นเหมือนลอยอยู่ในหัวเธอตลอดทั้งวัน แม้ตอนขี่รถกลับห้องพักเล็ก ๆ หลังตลาด เธอก็ยังคิดถึง “คุณนายใจดี” คนนั้นอยู่

คืนก่อนหวยออก ฝันเห็นตาที่จากไปเกือบ 20 ปี

คืนนั้นเธอหลับไม่สนิทนัก อากาศร้อนอบอ้าว มีเสียงหมาเห่าเป็นพัก ๆ จู่ ๆ ในความฝัน คำหล้าเห็น “ตา” ที่เสียไปตั้งแต่เธอยังเด็กยืนอยู่ปลายเตียง มือแกถือหวยสามใบ แล้วพูดด้วยเสียงที่เธอจำได้ดีว่า

“คำหล้า…โชคใหญ่กำลังจะมา อย่าทิ้งของที่เหลือนะลูก”

ตอนนั้นเธอบอกว่า “รู้สึกเหมือนจริงมาก ขนลุกจนตื่นเหงื่อท่วม” พอตื่นเช้ามาก็ยิ้มทั้งน้ำตา แล้วพูดกับตัวเองว่า “งั้นหวยที่เหลือสิบกว่าใบนี่แหละ…ฉันจะเก็บไว้เอง”

หญิงพิการถูกรางวัลใหญ่ วันประกาศผล หวยเหลือกลับให้โชค

พอถึงวันประกาศผล เธอนั่งฟังวิทยุเก่าข้างเตียง มือถือแผงลอตเตอรี่ไว้แน่น เสียงประกาศดังขึ้น “รางวัลที่ 3 ได้แก่…” เธอฟังซ้ำสามรอบ ก่อนหยิบใบที่เหลือขึ้นมาดูทีละใบ แล้วหัวใจแทบหยุดเต้น

“มันตรง! ตรงสามใบเลยพี่… ขนลุกไปทั้งตัวเลย” เธอเล่าให้เพื่อนแม่ค้าฟังทีหลังด้วยเสียงสั่น ๆ

รางวัลที่ 3 ทั้งสามใบ รวมมูลค่าเกือบสามหมื่นบาท สำหรับใครอาจไม่มากนัก แต่สำหรับคำหล้า มันคือเงินก้อนใหญ่ที่สุดในชีวิต

“ตอนนั้นน้ำตาไหลเลย นึกถึงตา นึกถึงผู้หญิงคนนั้นที่พูดว่า ‘ของดีมันไม่ไปไหน’ มันจริงทุกคำ”

ชาวตลาดร่วมยินดี และแชร์เรื่องราวต่อกันทั้งอำเภอ

หลังเรื่องนี้แพร่ไปทั่วตลาดนัด ตอนเช้าวันรุ่งขึ้นแทบไม่มีใครไม่พูดถึง “คำหล้าแม่ค้าสลากพิการที่ถูกรางวัล” มีคนเอาขนมมาให้ มีคนมาขอจับมือ บางคนขอเลขจากใบที่ถูกรางวัลเพื่อไปซื้อตามในงวดหน้า

“ตอนแรกฉันก็ไม่กล้าบอกใคร แต่พอคนแห่มาแสดงความยินดี มันอบอุ่นใจมาก เหมือนทุกคนได้โชคไปด้วยกัน”

เพื่อนแม่ค้าคนหนึ่งหัวเราะแล้วพูดแซวว่า “หวยเหลือของคำหล้านี่แหละ ของดีจริง ๆ ใครจะคิดว่าคนที่ขายไม่หมดจะกลายเป็นคนโชคดีที่สุดในตลาด”

ฝันนั้นไม่ใช่แค่ฝันธรรมดา

หลายคนเริ่มตั้งคำถามว่าฝันของคำหล้าเป็นแค่จิตใต้สำนึก หรือมีอะไรบางอย่างที่มองไม่เห็นช่วยนำทาง เพราะช่วงก่อนหวยออก เธอเองก็เล่าว่า เหมือนเห็นเงาคนแก่เดินผ่านหน้าห้องอยู่บ่อย ๆ

“ฉันไม่กลัวเลยนะ กลับรู้สึกเหมือนเขามาเตือนให้ไม่หมดหวัง” เธอยิ้มบาง ๆ แล้วพูดเบา ๆ ว่า “บางทีคนที่เรารัก เขาอาจยังอยากให้เราได้ยิ้มอยู่ก็ได้”

จากคนสู้ชีวิต สู่แรงบันดาลใจของคนในชุมชน

หลังได้เงินรางวัล คำหล้าไม่ได้ใช้สุรุ่ยสุร่าย เธอเอาไปซ่อมรถเข็นใหม่ ซื้อโทรศัพท์เครื่องเล็ก ๆ ไว้ใช้ขายออนไลน์ และเก็บส่วนหนึ่งไว้ส่งกลับให้แม่ที่อยู่ต่างจังหวัด

“ฉันยังจะขายหวยเหมือนเดิม ไม่อยากเปลี่ยนอะไร แค่รู้สึกว่าตอนนี้ชีวิตมันมีแรงขึ้น เหมือนฟ้าให้กำลังใจ” เธอกล่าวพร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่นจนคนรอบข้างยิ้มตาม

สรุปว่า

เรื่องของคำหล้าอาจจะเป็นเพียงความบังเอิญ หรืออาจเป็นพลังของความดีที่ส่งต่อจากคนใจดีคนหนึ่ง สู่วิญญาณของผู้เฒ่าที่เธอรัก แต่สิ่งที่แน่ชัดคือ “ศรัทธาและความหวัง” ทำให้หญิงสาวคนหนึ่งไม่หมดแรงในวันที่เหนื่อยที่สุด และสุดท้ายโชคก็มาหาเธอจริง ๆ

ใครอยากลองตามแนวทางของคำหล้า อย่าลืมตรวจเลขของตัวเองได้ที่
👉 ตรวจผลสลาก